Η Κορώνη είναι μια μικρή παραλιακή κωμόπολη του Νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται νοτιοδυτικά της Καλαμάτας και απέχει 52 χλμ.
Είναι φημισμένη για το Βενετσιάνικο κάστρο που δεσπόζει πάνω από την πόλη.
Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Πύλου – Νέστορος, ενώ με βάση το σχέδιο καποδίστριας αποτελούσε έδρα του Δήμου Κορώνης.
Η φυσική ομορφιά, η γραφικότητα του τοπίου, τα ιστορικά αξιοθέατα και η ζεστή φιλοξενία των κατοίκων γοητεύουν κάθε επισκέπτη.
Οι περίπατοι στα μικρά σοκάκια θα σας βοηθήσουν να εξερευνήσετε τη μυστηριώδη μεσαιωνική πολιτεία που αγκαλιάζεται από την αίγλη της θάλασσας.
Η Κορώνη με τις αντιθέσεις του τοπίου της, προσελκύει σήμερα τα βλέμματα των επισκεπτών, όπου τους καλοκαιρινούς μήνες πλημμυρίζει από πολλούς τουρίστες και έλληνες παραθεριστές.
Οι μόνιμοι κάτοικοι της σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ανέρχεται στους 1700.
Αρχαιότητα
Στην αρχαιότητα στη θέση της σημερινής Κορώνης βρισκόταν η αρχαία πόλη Ασίνη.
Η Ασίνη αναφέρεται από το Στέφανο Βυζάντιο, τον Στράβωνα και αναγράφεται στο Συνέκδημο του Ιεροκλέους.
Αργότερα, μνημονεύεται στον κατάλογο των πόλεων που περιλαμβάνονται στο λεγόμενο «Τακτικό της Εικονομαχίας» ως έδρα επισκοπής (ο Ασίνας), υπαγόμενης στη μητρόπολη Κορίνθου.
Η αρχαία Κορώνη βρισκόταν βορειότερα στη θέση που βρίσκεται σήμερα το χωριό Πεταλίδι. Ο Στράβων προσδιορίζει τη θέση της μεταξύ της Ασίνης και της πόλης Θουρίας. Ο Παυσανίας αναφέρει δύο εκδοχές για την ονομασία της.
Σύμφωνα με την πρώτη η Κορώνη πήρε το όνομά της από την Κορώνεια της Βοιωτίας καθώς ιδρύθηκε από αποίκους από την πόλη αυτή με αρχηγό τον Επιμηλίδη.
Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή πήρε από το χάλκινο νόμισμα Κουρούνα το οποίο βρέθηκε κατά την εκσκαφή των θεμελίων για τα τείχη.
Αναφέρεται πως <<Κορώνεια>> ήταν το αρχικό της όνομα και οφείλεται στον οικιστή Επιμηλίδη με τόπο καταγωγής τη Βοιωτική Κορώνεια.
Οι ντόπιοι όμως, είχαν πρόβλημα στο να συνηθίσουν το όνομα του οικισμού τους. Αυτό είχε ως απόρροια να το μετατρέψουν σε Κορώνη.
Η περιοχή κατοικείτο από την αρχαιότητα καθώς υπάρχουν επιγραφές, όστρακα, αγγεία που το επιβεβαιώνουν.
Βυζαντινή περίοδος
Κατά τον 7ο ή 8ο πιθανότατα αιώνα, οι κάτοικοι της πρωτοβυζαντινής Κορώνης (σημερινό Πεταλίδι Μεσσηνίας), ίσως εξαιτίας των σλαβικών και αραβικών επιδρομών, μετοίκησαν στην οχυρή ακρόπολη της Ασίνης, η οποία μετονομάστηκε σε Κορώνη.
Στην πόλη γεννήθηκε στα τέλη του 9ου αιώνα ο άγιος Θεόδωρος Κυθήρων και στα τέλη του 10ου αιώνα την επισκέφθηκε ο όσιος Νίκων. Τον 11ο αιώνα, σε επιστολή του Μιχαήλ Ψελλού μνημονεύεται επίσκοπος Κορώνης, ενώ σε συνοδικό γράμμα του 1084 του πατριάρχη Νικολάου Β´, η Κορώνη ἀναφέρεται ως Σαρσοκορώνη. Το 1104, ο Λανδόλφος κατέφυγε με τα δεκαοκτώ πλοία του στο λιμάνι της Κορώνης, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει, όπως είχε εντολή από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α´ Κομνηνό, τους Γενουάτες.
Τον 11ο και 12ο αιώνα, η Κορώνη συγκαταλέγεται στις πόλεις της Αυτοκρατορίας, στις οποίες οι Βενετοί, με σειρά χρυσόβουλων των Κομνηνών, διαθέτουν προνόμια για την ελεύθερη εμπορική διακίνησή τους.
Το 12ο αιώνα, την πόλη επισκέφθηκε ο Άραβας γεωγράφος Εδρισι και το 1199 Γενουάτης πειρατής προσέβαλε την Κορώνη. Τέλος, το 1204, η πόλη περιήλθε στους Φράγκους, μετά από συμφωνία με τους κατοίκους της.
Από εκκλησιαστική άποψη, στις αρχές του 9ου αιώνα, με την ίδρυση της μητρόπολης Πατρών, η επισκοπή Κορώνης υπάγεται σε αυτήν και αναφέρεται διαδοχικά στα Τακτικά καθ’ όλη τη διάρκεια της μέσης βυζαντινής περιόδου
Βενετοκρατία-Τουρκοκρατία
Η Κορώνη καταλήφθηκε το 1205 από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας. Το 1209 περιήλθε στην κυριαρχία των Βενετών, όπως και η γειτονική της Μεθώνη.
Την περίοδο της Βενετοκρατίας χτίστηκε το κάστρο της πόλης. Το 1500 η πόλη πολιορκήθηκε από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄ ο οποίος την κατέλαβε τη χρονιά αυτή.
Από το 1532 κατέλαβε την πόλη ο Γενοβέζος ναύαρχος Αντρέα Ντόρια. Δύο χρόνια αργότερα ο ναύαρχος του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα ανακατέλαβε την πόλη.
Μετά τον έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο η Κορώνη πέρασε στον έλεγχο των Βενετών όπως και η υπόλοιπη Πελοπόννησος. Η κυριαρχία τους αυτή διήρκεσε μέχρι το 1715 οπότε η Πελοπόννησος πέρασε πάλι στην κυριαρχία των Οθωμανών.
Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 πολιορκήθηκε ανεπιτυχώς από τους Έλληνες. Τελικά παραδόθηκε στον στρατηγό Μαιζών το 1828, ο οποίος είχε αποβιβαστεί στην Πελοπόννησο, λίγο μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου.
